Akt-orka 1985

Reżyser przedstawienia, Piotr Lachmann, zaproponował rzeczywistość, w której na równych prawach współistnieją: aktorka, odtwarzane z dwóch magnetowidów sekwencje dopełniające i komentujące “plan żywy”, obrazy przekazywane za pomocą pracuącej cały czas kamery video, a także film, który w jednej ze scen staje się rodzajem ruchomej scenografii. Jest to na pewno pierwsze w Warszawie przedstawienie, które śmiało można nazwać przejawem teatru “nowych technologii”. Krzysztof Sielicki, Teatr, nr 12, 12.1985  

Przedstawienie Akt-orka (na podstawie utworów Kajzara) warto zobaczyć porzede wszystkim ze względu na znakomitą kreację Jolanty Lothe. Gratulacje! Wyrazy uznania należą się także Piotrowi Lachmannowi za wspaniałą inscenizację i reżyserię. Sztuka jest odbiciem przeżyć przedstawicieli środowiska aktorskiego. Dzięki kunsztowi aktorskiemu Lothe problemy i dążenia ludzi teatru – osobiste i zawodowe – stały się bliskie widzowi. (…) Popisowa ta rola, prezentująca całokształt możliwości i środków aktorskich, co – w moim odczuciu – stawia ją w rzędzie naszych najlepszych aktorek. Barbara Dudzińska, Tygodnik Polski, nr 36, 8.09.1985